İçimizden hiç kimse ,bu dağılan,parçalanan, çürüyen ve yeniden şekillenen hayatın sırrını bilgiyle çözemiyor. Bir ördeğin suda bıraktığı bir tek dalganın ömrü, ne çok ölümü yüzdürür beraberinde; pencereden yaşlı bir ele sızan ışığın huzmelerinde ne çok hayat parlıyor. bir çocuk ilk salınmaya başladığı yere döndüğünde,defalarca değişmiş oluyor yeryüzünün gömleği. Kimse,dünyanın bir tek 'an'ını içine sığdırmayı başaramıyor. Aşka düşenler hariç...
Anlıyoruz ki helak olmak için ille de gökten büyük bir cezanın inmesine gerek yokmuş. Hiç belli etmeden, küçük küçük de gelebilirmiş helak. Anlıyoruz ki, bizim helakimiz,kendimizden başkası değilmiş..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder